Ulan

Mahabaging Langit,

Natitiis mo bang ang tigang na lupa

Lalu pang mamitak at mapatimawa?

Iyo nang ilawit

Ang mga habag mong sa nalantang punla

Mag-bibigay buhay…. Magpapariwasa..

Mahabag ka sana

Sa abang lagay kong walang magpapala

Liban na sa hamog na iyong biyaya..

At mananariwa

Ang nalantang usbong ng munti kong punla

Na ninanais kong ikaw ang mag-pala.

Ang habag mo’y ulan

Ang nakakawangis sa sawi kong puso

Na kung iyaalay dusa’y maglalaho,

At ang lirang tangan

Ay muling aawit ng mga pagsuyo

Upang sa piling mo’y di na mapalayo.

Ngunit ikaw naman

Parang ulan ka ngang sa katag-arawan

Ay nagmamaramot sa lantang halaman.

Hindi mo ba alam

Ako’y naghihintay ng tanging pangarap

Na kasagutan mong aking iingatan?

Minamahal kita,

Kita’y iniibig,… Iyan ang dahilan

Ng pananaghoy ko’t mga panambitan,

Kaya’t mahabag ka

At ibuhos mo na ang lingap mong ulan

Sa nalantang pusong tangi kong halaman.